martes, 16 de enero de 2007

CAPÍTULO 16 Justo el doble de mi número favorito.

No puedo dejar de pensar en como el hombre puede errar sin parar. Incluso a la hora de hacer algo que tiene que hacer, es capaz de elegir el momento erróneo de entre todos los posibles. En esos momentos, como el avestruz, quieres desaparecer. Pero es imposible. Ni aunque vivas en la antípoda puedes escapar.
¿Será el (puto) sentimiento de culpa que nos inculcan desde pequeños con el catolicismo? ¿será que he madurado a hostias mías y ajenas? De verdad, no lo sé. Pero hablando de catolicismo, un cura del colegio decía que teníamos el cerebro lleno de semen. No, yo creo que es una mezcla de semen y error. Estamos hechos de una materia extraña que se debe llamar algo así como errorina.
Errorina, por que es como una droga, una vez que la has probado engancha. Ya nunca más podrás vivir sin ella, tu no quieres, pero como no te venga dada, la buscarás. Estás enganchado. Da igual lo que precises hacer para conseguir tu dosis de error, lo harás. Lo he hecho.
El problema es la sobredosis cuando es muy pura.
Lo siento pero no tengo ganas de seguir con el blog por una temporada.

11 comentarios:

JAVIER SOBRINO dijo...

Pues si... y no.
SI.- es cierto lo de la irresistible atracción que ejerce el peor momento para imponerse a la hora de elegir hacer las cosas.
NO.- el error no es un término absoluto, sino relativo. La gente que sabe más que nosotros dice que los errores fortalecen, enriquecen y te hacen crecer y madurar como persona. A veces es cierto. Pero de lo que no cabe duda es de que la vida es lo que haces y tu actitud hacia las consecuencias. Actitud positiva equivale a ser feliz y contagiar esa felicidad; actitud negativa es simplemente esperar a que llegue la felicidad, y puedes estar esperando toda la vida, hasta que un buen día te encuentras dejándote los cuernos contra una pared al darte cuenta de que has desperdiciado tu tiempo.
Error y felicidad no son términos enfrentados, pero hay que saber adaptarlos para que puedan convivir.
Al final, siempre quedan los amigos.

Anónimo dijo...

Por un lado, decirte que confío que la temporada que nos has castigado sin blog sea lo más breve posible. Por otro lado, que el más chungo de los errores no es otro que mantenerse parado una vez se ha cometido. Algo habrá que hacer, de alguna forma habrá que reaccionar. Si no es para corregirlo, que sea al menos para asumirlo y disculparse ante quien pueda verse afectado.
Por último, una cita que no sé muy bien a quién corresponde (quizás haya sido Popeye su autor), pero que viene muy al pelo en esta mi arenga electrónica: "Es el tipo pesimista quien siempre se queja del viento. El optimista es el que siempre espera que éste cambie su rumbo. Sólo el realista es quien realmente se encarga de ajustar las velas".
Sea como sea y lo que sea, trata de animarte y sobre todo de mover el culo. No te quedes ahí parado. Si no consigues hacerlo tú sólo, pide ayuda, que somos muchos al teclado.

Anónimo dijo...

Chatin, los errores son una fase necesaria del aprendizaje. Yo espero errar mil veces si de ello saco mil enseñanzas. Aprende tambien de los errores ajenos porque en esta vida no tendras tiempo de cometerlos todos tu mismo.Como dijo Tagore: Si cierras la ventana a los errores la verdad tambien se quedara fuera. Levanta la cabeza, mira al frente y rema. No te quedes parado. Sabes que aqui al otro lado (down under) estamos todos tus amigos, que te apoyamos, te queremos y jamas te juzgaremos porque tus errores son los nuestros. Y ya esta bien de frases sobre los errores que todos cometemos y seguiremos cometiendo. Vivamos

Anónimo dijo...

Medio lleno o medio vacío Luis, quizás creas que has metido la pata, que la has cagado,... pero no lo creo, las cosas hay que hacerlas cuando uno considera que tiene que hacerlas. Lo importante es decidir, no divagar,... y si ahora crees que te has equivocado es porque has aprendido algo... Algo que debes aprovechar para crecer y seguir adelante. Animo amigo.

Caesares8 dijo...

la semana que viene volveré a escribir me apetezca o no.
gracias a todos, tanto a los comentaristas como a los que me habéis enviado correos. De verdad que no lo merezco, hacedme caso, pero en cualquier caso: MUCHÍSIMAS GRACIAS a todos y NO CAMBIÉIS, SOIS COJONUDOS para los que lo entendáis.

Anónimo dijo...

Un dicho Taoista del Wu Wei dice:Empty your mind. Be formless, shapeless. Like water. You put water into a bottle and it becomes the bottle. You put in a teapot, it becomes the teapot. Water can flow, or it can crash. Be water, my friend!

Rothgo dijo...

son procesos ciclo-químicos provocados por tensiones emocionales Luis, ánimo y aprovecha para tratar de compensar el ciclo y pasartelo de puta madre. La mayoría de las veces las cosas nos vienen ya echas, no es que cometamos errores.

un abrazo. Se te echa de menos

juan

Anónimo dijo...

Ya había oido yo que Australia estaba llena de maricones, Luis vuelve rápido, te estás contagiando. Menudo texto, lo ve Robla y se emociona. Lo que hay que leer...

Anónimo dijo...

Joder, es todo un reto escribir aquí...o uno que es un negado para estos temas...
Pues eso, avisado estabas de usar el condón y VER DE QUE ENO ESTUVIESE PICADO..pero claro...vais de listillos, de que sabeis todo...
Bueno que, no es ese tu estilo, y si: METERLA ES PECADO, CON SACARLA, ESTA ARREGLADO decia mi bisabuelo.
O vas a meter uno encima de otro?
Toma nota y vista al frente...
RECLUTA CASARES, ARRRRRRRRRRRRR!!!

oeuf de Canard dijo...

Ya está. Hasta yo voy a tener que ponerme en jarras. Que poco duramos los gallegos fuera de la maceta. ¿Cuál habrá sido la causa de la llorera?. Pero si con tanto alcolito estás como en casa, alteraaoo!. No sei o que che sucedeu nesta, e tí sabes que che perdín a pista na vida ata pouquiño antes de que embarcaras, pero.... ¿qué farías, condenao? seguro que a culpa e túa. Agora deixa de chorar e non exaxeres. Las navidades te dejan echo polvo, ¿eh, macho?. Leéte otra vez la entrada y verás que te partes, como sólo tu sabes. Ahí, ese es el Luis.
Yorch de la Ría.

Anónimo dijo...

hola, luis, soy sito
¿debo preocuparme o sólo son mimos?